Maastricht
28 emmertjes water halen…
Kleine bezoekingen van een varende schilderMaastricht, 14 Sept. (Eig. red.) – “Amanda” is de naam van een woonschip, dat al enige tijd in de late zomerzon ligt te zonnen in het kanaal voor de blinkend-witte stadsmuur tussen Poort Waerachtig en het bastion “De Vijf Koppen”. Uit hoeveel koppen de bemanning van dit schip bestaat konden we niet nauwkeurig tellen, maar het is het beminnenswaardige gezin van de Hollandse schilder Jack Hamel, die zichzelf en zijn gezin met deze schuit letterlijk en met zijn onmiskenbaar schilderstalent figuurlijk drijvende weet te houden. Op dit schip is iedereen van harte welkom, die het werk van Hamel wil komen zien, en dubbel welkom, wie een der mooie en interessante doeken wil kopen. Men wordt dan in het “vooronder” gelaten, waar men als het ware struikelt over de schilderijen.
Jack Hamel en romantisch Maastricht
Ideaal is deze expositieruimte zeker niet, maar wel origineel, en wie hier met een beetje kennis van zaken en eenvoudige smaak voor mooie dingen binnentreedt, komt zeker niet bedrogen uit.
Jack Hamel is de zoon van Willem Hamel, een der prominenten van de Haagse School, die echter op een gegeven moment het “Haagje” prijs gaf en als nieuwe residentie een woninkje op de barre heide bij Kootwijk koos, zózeer tussen de zandverstuivingen, dat hij een vlag moest uitsteken om de postbode de weg naar zijn kluizenaarsverblijf te wijzen. De schildersdrift heeft Hamel, en ook zo’n beetje de kluizenaarsneiging, zijn zoon Jack nagelaten, want met zijn woonschip ontvlucht hij ook liefst de bewoonde wereld, en als het van hem alleen afhing, zou hij het anker alleen uitwerpen midden in de rivier. We vernemen, al pratende over de kunst, ook de keerzijde van deze medaille. Het is heerlijk op zo’n schip, maar niet als je bijvoorbeeld voor Elsloo ligt, waar de jeugd niet beter wist te doen dan het schip met stenen te bekogelen, zodat men ijlings moest afvaren. En als je in Maastricht drinkwater hebben wil, dan moet je dat netjes vragen aan de gemeente, natuurlijk. Dan verschijnt de brandweerwagen, met vijf slangen uitgerust, een brandkraanputje, waar sedert de stichting der stad geen water meer uitstroomde, wordt opengemaakt en je krijgt je kostbare watertank volgepompt met meer roest dan water, waarmee de tank meteen onbruikbaar gemaakt is, waarna een rekening volgt van f 5,- voor zegge 28 emmertjes water en verdere bewezen diensten.
Intussen heeft het gezin Hamel besloten in Maastricht toch maar te overwinteren, want dit is een zeer zonnige walmuurzijde. Jack Hamel zwerft door de straten onzer stad, en legt op zijn manier ook oud-Maastricht vast. We zagen al een uitstekende hoek van de Stokstraat, en bij de reisschetsen enkele prachtige Maasgezichten, waar je de prille ochtend op de rivier als het ware kon ruiken en er heimwee naar krijgen.
Limburgsch Dagblad, 16 september 1948
Overgenomen met toestemming van Media Groep Limburg